Πέθανε ο ιστορικός ηγέτης της κουβανικής επανάστασης Φιντέλ Κάστρο

Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο,
σε ηλικία 90 χρονών, ανακοίνωσε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας ο αδερφός του και πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.

Όπως μεταδίδει η «Γκράνμα», με επιθυμία του ίδιου η σορός του θα αποτεφρωθεί. Από το Κρατικό Συμβούλιο της χώρας ανακοινώθηκε εθνικό πένθος 9 ημερών που θα διαρκέσει ως τις 4 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι, ενώ θα ανασταλούν όλες οι δημόσιες δραστηριότητες και θεάματα, οι σημαίες στα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες και τα ΜΜΕ θα έχουν ενημερωτικό πρόγραμμα και εκπομπές ιστορικού χαρακτήρα. 

Επίσης ανακοινώθηκε ότι από τις 28 ως τις 29 Νοέμβρη θα γίνει απόδοση τιμών στο Φιντέλ Κάστρο, στην πρωτεύουσα Αβάνα όπου στις 29 Νοέμβρη θα γίνει συλλαλητήριο στην Πλατεία της Επανάστασης. Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώ στις 30 Νοέμβρη θα ξεκινήσει μηχανοκίνητη πορεία από την Αβάνα προς το Σαντιάγο ντε Κούμπα (σε ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας” του Γενάρη του 1959), στις 3 Δεκέμβρη θα γίνει συγκέντρωση στην πλατεία του Σαντιάγο και στις 4 Δεκέμβρη θα γίνει η επίσημη κηδεία.

Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ. 

Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα. 

Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος που σήμερα ονομάζεται Ίσλα δε Χουβεντούδα.

Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της κουβανέζικης επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και φυσικά o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. 

Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίηση τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965. 

Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα που στήριζε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Η κουβανική επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.

Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες, ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες στο 1989-1991.

902

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

1918: Στις 17-23 του Νοέμβρη συνέρχεται στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων, το Α’ Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ηταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησε το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ηταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων», που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν και πολλά άλλα σημαντικά και πρωτοποριακά πολιτικά αιτήματα, όπως το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η υποχρεωτική διαιτησία για όλες τις μεταξύ των κρατών διαφορές, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση και του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων. Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια. Συμμετοχή του κράτους στα κέρδη των μεγάλων μονοπωλίων, των εταιριών και επιχειρήσεων, εθνικοποίηση των ατμόπλοιων και σιδηροδρόμων, μεταλλείων, τραπεζών, καθώς και των μεγάλων επιχειρήσεων και συμμετοχή στη διοίκηση των εργατών, χρησιμοποίηση των πόρων του κράτους πρωτίστως για παραγωγικούς σκοπούς, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.

Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

ΠΗΓΗ: 902 

Πέθανε ο Ντάριο Φο, νομπελίστας συγγραφέας

Πέθανε ο Ντάριο Φο, νομπελίστας συγγραφέας

Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο Ντάριο Φο, λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997. Ο θάνατός του οφείλεται σε πνευμονία.

Με καταβολές από την Κομέντια ντελ άρτε και το θέατρο των Ρουτζάντε, Γκολντόνι και Μολιέρου, ο Ντάριο Φο σημάδεψε το θέατρο της εποχής του με ευφυή θεατρική σκέψη και το όνειρο για ένα άλλο θέατρο, για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο! Οπως έλεγε και ο ίδιος, «το γέλιο είναι όπλο πολιτικό». Ορισμένα από τα έργα του είναι το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», «Μίστερο Μπούφο», «Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ» και «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». 

http://www.902.gr/eidisi/politismos/111132/pethane-o-ntario-fo-nompelistas-syggrafeas

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Real News»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Real News» και το δημοσιογράφο Β. Σκουρή, παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση δηλώνει ότι στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά έχει ως «κόκκινη γραμμή» το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Εκτιμάτε ότι μπορεί να το πετύχει; Και τι σημαίνει για εσάς «ευρωπαϊκό κεκτημένο»;

Μα, το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Με βάση αυτό το «κεκτημένο» ψηφίστηκε ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος στη Γαλλία από τον Ολάντ ή άλλα αντεργατικά μέτρα στην Ιταλία από τον Ρέντσι. Παρεμπιπτόντως και οι δύο είναι σύμμαχοι του κυρίου Τσίπρα για να αλλάξει την Ευρώπη. Εκεί δεν υπάρχει ούτε ΔΝΤ, ούτε μνημόνια. Τι υπάρχει; Οι διαρκείς απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του, που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Συνεπώς, η προσπάθεια της κυβέρνησης, να εμφανίσει την ΕΕ ως τον «καλό» της υπόθεσης και το ΔΝΤ ως τον «κακό», είναι για γέλια. Κι αυτό επιβεβαιώνεται και από το πόρισμα των «ειδικών», που είναι «πολιορκητικός κριός» για όσα δικαιώματα έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.

Πιστεύετε ότι η χώρα όντως μπορεί να βγει από το μνημόνιο το 2018 κ. Κουτσούμπα; Και ότι, όντως, το πρόγραμμα όπως είναι σχεδιασμένο μπορεί να εκτελεστεί;

Πάντως, ήδη η εφαρμογή του προγράμματος σημαίνει νέα δυσβάσταχτα βάρη για το λαό. Η κυβέρνηση, ως καλός μαθητής, δείχνει αποφασισμένη να το υλοποιήσει και με το παραπάνω. Το ερώτημα για το λαό είναι άλλο. Θα ανακτηθούν οι τεράστιες οικονομικές απώλειες για το εισόδημά του, θα ανακοπούν τα μέτρα, αν υλοποιηθεί το πρόγραμμα, ακόμη κι αν υπάρχει κάποια ανάκαμψη της οικονομίας, πράγμα αμφίβολο; Κατηγορηματικά όχι. Κι αυτό αποδεικνύεται και από τον προϋπολογισμό για το 2017, που ενώ προβλέπει ανάπτυξη, την ίδια στιγμή, προβλέπει κι απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Βλέπετε πολιτικές εξελίξεις; Και αν ναι, πότε τις υπολογίζετε;

Η βασική μας εκτίμηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεγεί για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά, με το μνημόνιο 3, επειδή μπορεί καλύτερα απ' ότι η ΝΔ σ' αυτή τη φάση. Φυσικά οι εξελίξεις έχουν τη δική τους δυναμική. Αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζουν, δεν αποκλείουμε ηρωική έξοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, συζητά για τη συγκρότηση Φόρουμ και κοινής καθόδου στις εκλογές με δυνάμεις από την κεντροαριστερά και την οικολογία. Θα ήθελα το σχόλιό σας.

Είναι λογική συνέπεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε τέτοιες δυνάμεις, κυρίως πρώην ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν ήδη στις γραμμές του. Από τη στιγμή που ολοκληρώνεται η πλήρης μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, είναι φυσικό να απευθύνεται και σε δυνάμεις, που μέχρι πριν λίγο τις περνούσε «γενεές δεκατέσσερις». Μπορεί όμως τώρα να απασχολεί το λαό μας αν θα επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κουβέλης ή ποιος ακόμα θα προσχωρήσει από το «παλιό ΠΑΣΟΚ»;

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη πώς τον κρίνετε; Το προβάδισμα που έχει στις δημοσκοπήσεις είναι καθαρό, το θεωρείτε και μη αναστρέψιμο;

Το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις οφείλεται, κυρίως, στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει την εμπιστοσύνη του λαού κι όχι γιατί την κερδίζει η ΝΔ. Τον κ. Μητσοτάκη τον κρίνουμε ως πρόεδρο της ΝΔ, δηλαδή του πιο παραδοσιακού κόμματος του κεφαλαίου στη χώρα μας. Ένα κόμμα που κυβερνούσε έως πολύ πρόσφατα και που σήμερα στηρίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Από το κυβερνών κόμμα, πάντως, κάποιοι σας κατηγορούν -φαντάζομαι θα το έχετε ακούσει- ότι ως ΚΚΕ προτιμάτε τη ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό ασκείτε σκληρή πολιτική κριτική στον Αλ. Τσίπρα...

Ναι, τα ίδια ακούγαμε και από το ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπατικώσει, βλέπετε, όχι μόνο τη χρεοκοπημένη πολιτική, αλλά και όλα τα άλλα χούγια του. Μόνο που δεν πείθουν, γιατί ο λαός ξέρει ότι το ΚΚΕ είναι σταθερά στον αγώνα, με όποια κυβέρνηση. Δεν έχουμε προτιμήσεις σε κόμματα. Μεταξύ τους προτιμά ο ένας τον άλλο και γι' αυτό ψηφίζουν μαζί τα μνημόνια και πολλά από τα αντιλαϊκά μέτρα. Πάντως, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έσπειρε απογοήτευση σε ένα τμήμα του λαού που τους εμπιστεύθηκε, όμως υπήρξε και διδακτική για να σπάσουν σε ένα ριζοσπαστικό κόσμο αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκές λύσεις «εντός των τειχών».

Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι δεν κατάφεραν να τα βρουν. Πού εκτιμάτε ότι οδηγείται ο συγκεκριμένος χώρος και τι περιθώρια για αυτόνομη παρουσία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διαθέτει;

Αυτά τα κόμματα έχουν αντικειμενικές δυσκολίες, επειδή έχει καταλάβει το φυσικό τους χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, επομένως, λογικό να βολοδέρνουν ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελούν εφεδρείες και του ενός και του άλλου.

Γιατί επιμένετε να θεωρείτε τον Βασίλη Λεβέντη «λαγό» κ. Κουτσούμπα;

Η κριτική μας είναι πολιτική, όχι προσωπική. «Λαγός» είναι κάποιος, όταν δουλεύει ένα σενάριο για λογαριασμό κάποιου άλλου. Δεν υποστηρίζουμε ότι παίρνει γραμμή από την κυβέρνηση. Βέβαια και οι δύο τους έχουν πει ότι έχουν πολύ καλή επικοινωνία. Άλλωστε, ο ίδιος προβάλλει θέσεις, όπως για τις συντάξεις, που αποτελούν τους πιο μύχιους πόθους του κεφαλαίου και έρχονται ύστερα οι κυβερνώντες και τις υλοποιούν.

Στο Φεστιβάλ απευθύνατε πρόσκληση στους αριστερούς πολίτες για συστράτευση με το ΚΚΕ. Γιατί αποκλείετε τις ηγεσίες; Γιατί π.χ. δεν μπορεί να συνεργαστείτε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη;

Να πάμε, δηλαδή, και να συμβάλλουμε στη δημιουργία νέων αυταπατών; Αφήστε που όλοι αυτοί έχουν μεγάλες ευθύνες για το αριστερό άλλοθι που έδωσαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και διαφοροποιήθηκαν την τελευταία στιγμή για να διασωθούν πολιτικά. Από άποψη ουσίας αναμασούν τα ίδια ουτοπικά, για φιλολαϊκές λύσεις εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, με αρκετές δόσεις προπαγανδιστικού λαϊκισμού. Πλέον υπάρχει αρκετή πείρα σε όλους.

Σας απασχολεί, όμως, γιατί δεν διαμορφώνεται εναλλακτική πολιτική λύση; Γιατί οι κινητοποιήσεις είναι αναιμικές; Γιατί το ΚΚΕ δεν ενισχύεται όσο και εσείς θα θέλατε;

Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα με την εκτίμηση για τους αγώνες. Στο πρώτο εξάμηνο της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έγιναν τέσσερις μαζικές πανελλαδικές απεργίες, ενώ ήταν στο δρόμο εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, επιστήμονες. Καθημερινά, υπάρχουν κινητοποιήσεις.

Μπορώ να συμφωνήσω ότι αυτοί οι αγώνες δεν αντιστοιχούν στην επίθεση που δέχεται ο λαός. Αυτό φυσικά μας απασχολεί. Όμως, πέρα από τη μαζικότητα ενός αγώνα, σημασία έχει και η κατεύθυνσή του. Γιατί μαζικοί αγώνες έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, όμως αυτό που κυριάρχησε ήταν το αίτημα να φύγει μια κυβέρνηση και να έλθει μια άλλη, που τελικά συνέχισε την ίδια πολιτική, οδηγώντας κόσμο στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια. Σήμερα, χρειάζονται μαζικοί αγώνες, ριζωμένοι στους χώρους δουλειάς, για όλα τα προβλήματα, που θα βάζουν στο στόχαστρο τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία των μονοπωλίων, την ΕΕ. Και αυτοί οι αγώνες θα μπορούν να έχουν και δύναμη, διάρκεια, νίκες και πάνω από όλα θα έχουν προοπτική. Αν αναπτυχθούν τέτοιοι αγώνες, φυσιολογικά και το ΚΚΕ θα ενισχυθεί πολύ περισσότερο.

Το επόμενο Συνέδριο του ΚΚΕ πότε θα πραγματοποιηθεί; Και τι θα διαπραγματευτεί κ. Κουτσούμπα;

Το προηγούμενο, το 19ο Συνέδριο, έγινε τον Απρίλη του 2013. Βάσει του καταστατικού μας Συνέδριο γίνεται κάθε 4 χρόνια. Δεν έχουμε συζητήσει ακόμη τον ακριβή χρόνο. Τρεις μήνες πριν τη διεξαγωγή του, η ΚΕ είναι υποχρεωμένη, από το καταστατικό μας, να ανακοινώσει την ημερομηνία σύγκλισής του στις Οργανώσεις και τα θέματα. Αυτή τη στιγμή, στην πορεία προς το Συνέδριο, ο στόχος είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος για να ανταποκριθούμε στο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ανάπτυξης της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, σε εποχές δύσκολες και σύνθετες, όπου είναι πιθανός ακόμη και ένας πιο γενικευμένος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη γειτονιά μας.

Την αντίδραση της Αθήνας στις νέες προκλήσεις Ερντογάν πώς την κρίνετε;

Δε θεωρούμε ότι οι δηλώσεις Ερντογάν έγιναν για εσωτερική μόνο κατανάλωση, όπως ισχυρίζονται ελληνικές κυβερνητικές πηγές. Θεωρούμε επικίνδυνη την προσπάθεια της κυβέρνησης να καθησυχάσει το λαό, όταν στην περιοχή υπάρχουν ανοιχτά θέματα και κυριολεκτικά μυρίζει μπαρούτι. Και ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η προσήλωση της κυβέρνησης στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, που είναι παράγοντας ενθάρρυνσης των τουρκικών προκλήσεων.

Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών πού οδηγούν κατά τη γνώμη του ΚΚΕ;

Στην αναδιανομή της τηλεοπτικής πίτας, ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα, με προφανή στόχο της κυβέρνησης να δημιουργηθεί ένα, όσο γίνεται, πιο ευνοϊκό γι' αυτή περιβάλλον και να διαμορφώσει συμμαχίες με καναλάρχες. Η ΝΔ υπερασπίζεται τις δικές της συμμαχίες με καναλάρχες - επιχειρηματίες. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος, γι' αυτό και δεν πιστεύει τα περί πάταξης της διαφθοράς και διαπλοκής. Τα κανάλια θα παραμείνουν ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ θα επιδεινωθεί η θέση των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Με δεδομένη και την ένταση που θα επικρατήσει αύριο στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, θα ήθελα να ρωτήσω πώς βλέπετε την πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ...

Ψεύτικη και αποπροσανατολιστική, που επιχειρεί να στήσει εκ νέου ένα διπολισμό, στη θέση του παλιού δικομματισμού. Οι βαρύγδουπες κορώνες, που θα ανταλλάξουν για τη διαπλοκή, είναι κάτι που υπηρετεί και προωθεί την ατζέντα και των δύο. Να κρύβεται η συμφωνία τους στη στρατηγική και να προβάλλεται η κόντρα τους στα επιμέρους.

Πιστεύετε ότι υπεύθυνος για τα χημικά στους συνταξιούχους ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη;

Αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση, συνολικά. Και έχει ξαναγίνει. Και την προηγούμενη φορά ακούσαμε να στεναχωριέται ο κ. Τσίπρας. Είναι προϊόν μιας πολιτικής που τσακίζει τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία μας και που συνοδεύεται αντικειμενικά από την καταστολή εναντίον τους, όταν αυτοί δικαίως διαμαρτύρονται. Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας είναι απαράδεκτα και οι δηλώσεις ανάληψης πολιτικής ευθύνης του κ. Τόσκα, δεν ξεπλένουν τα δακρυγόνα.

Τι σηματοδοτούν και πού στοχεύουν κατά τη γνώμη σας οι τελευταίες παρεμβάσεις του Αρχιεπισκόπου;

Προσπάθεια διαίρεσης του λαού κι αναβίωσης της κάλπικης διαχωριστικής γραμμής «εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός», ανακατεμένη με πρωτόγονο σκοταδιστικό αντικομμουνισμό. Όμως, σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχει και η κυβέρνηση, που ανοίγει θέματα με ανεύθυνο τρόπο κι αναζητά πιστοποιητικά «αριστεροσύνης», τη στιγμή που ακόμη και τον υπερώριμο αστικό εκσυγχρονισμό διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, τον έχει κάνει «γαργάρα».

http://www.902.gr/eidisi/politiki/110720/synenteyxi-toy-dimitri-koytsoympa-stin-efimerida-real-news

ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

EΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

Συνεχίζει να εμπνέει το παράδειγμά του

49 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 

9 Οκτώβρη, από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη ΕρνέστοΓκεβάρα ντε λα Σέρνα, 
ηρωικού αντάρτη Τσε , στη Βολιβία από πράκτορες της CIA. Υστερα από μια σκληρή μάχη με τις κυβερνητικές δυνάμεις, κοντά στο χωριό Λας Ιγέρας, ο Τσετραυματίστηκε και συνελήφθη και στη συνέχεια δολοφονήθηκε από τους Αμερικανούς πράκτορες. Ετσι τον αντίκρισαν, ξαπλωμένο σε ένα πρόχειρο κρεβάτι στο Βαγιεγκράντε δημοσιογράφοι που είχαν μεταφερθεί εσπευσμένα με στρατιωτικά ελικόπτερα.

Μπορεί στις 9 Οκτώβρη 1967 ο θρυλικός Τσε να άφησε την τελευταία του πνοή, ωστόσο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να σπιλώσουν την πρωτοπόρα δράση του, τη μεγάλη συνεισφορά του στην οργάνωση της ανατροπής του δικτάτορα Φ. Μπατίστα στην Κούβα, στην πάλη για το σοσιαλισμό. Ο Αργεντίνος γιατρός συμμετείχε ενεργά στην επαναστατική κουβανική κυβέρνηση, ενώ από τον Απρίλη του 1965 είχε πάρει μέρος στον επαναστατικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού του Κογκό και επέστρεψε αργότερα στη Λατινική Αμερική. Ο φλογερός επαναστάτης, ο κομμουνιστής, 

έγινε και παραμένει σύμβολο για τους καταπιεζόμενους

 όλου του κόσμου. 

Εκδηλώσεις τιμής στον ηρωικό αντάρτη πραγματοποιούνται 

αυτές τις μέρες στην Κούβα και άλλες χώρες, 

ενώ στην Βενεζουέλα πραγματοποιείται η πρώτη Διεθνής Συνάντηση 

των εξεγερμένων λαών που διοργανώνεται 

από το Μπολιβαριανό Πανηπειρωτικό Κίνημα, 

που συσπειρώνει Κομμουνιστικά Κόμματα

 και επαναστατικές και ανταρτικές οργανώσεις στη Λατινική Αμερική.

ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=5885076&textCriteriaClause=%2B%CE%A4%CE%A3%CE%95+%2B%CE%93%CE%9A%CE%95%CE%92%CE%91%CE%A1%CE%91

Διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους - Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ

Διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους - Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ

11/12/08

Κατατέθηκε στη Βουλή από σύσσωμη την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, Πρόταση Νόμου με θέμα «Ρύθμιση σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, θρησκευτικές ενώσεις και κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας»» Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με την Πρόταση Νόμου που κατέθεσε χτες στη Βουλή, με θέμα «Ρύθμιση σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, θρησκευτικές ενώσεις και κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας», επαναφέρει με τρόπο τεκμηριωμένο το πάγιο δημοκρατικό αίτημα του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, που, όπως επισημαίνεται, στις σημερινές συνθήκες γίνεται ακόμα περισσότερο αναγκαία. Είναι, όπως τονίζεται, προς το συμφέρον του λαού και των ίδιων των θρησκευόμενων, του ίδιου του λαϊκού κλήρου, να αγωνιστούν για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Επισημαίνεται ακόμα ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν επανειλημμένα απορρίψει το αίτημα του διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο κόμματα αρνήθηκαν ακόμη και να συζητήσουν την πρόταση του ΚΚΕ κατά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος. Η Αιτιολογική Εκθεση επί της Αρχής: «Το ΚΚΕ επανακαταθέτει την πρόταση Νόμου για το διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, που στις σημερινές συνθήκες γίνεται ακόμα περισσότερο αναγκαία. 1. Ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος αποτελεί πάγιο δημοκρατικό αίτημα. Αποτελεί ώριμη ανάγκη που εκπορεύεται, πρώτα απ' όλα, από την ανάγκη της πλήρους κατοχύρωσης της ελευθερίας συνείδησης (στο πλαίσιο αυτό και της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης), της ισότιμης μεταχείρισης όλων ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους και της απαλλαγής από έναν πρόσθετο μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης. Προκύπτει ακόμη από την πεποίθηση ότι δεν πρέπει η θρησκευτική πίστη να διασφαλίζεται διά της επιβολής. Επιπρόσθετα να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα μέσω της έλευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών, παρουσιάζει μια ποικιλία θρησκευτικών και πολιτιστικών αντιλήψεων. Είναι προς το συμφέρον του λαού, και των ίδιων των θρησκευόμενων, του ίδιου του λαϊκού κλήρου, να αγωνιστούν για τον πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Οπως είναι γνωστό στον ελληνικό λαό από τη μακρόχρονη εμπειρία του, το ΚΚΕ ουδέποτε διαχώρισε τους εργαζόμενους σε θρησκευόμενους και μη.Στάθηκε πάντοτε με απόλυτο σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα και στις παραδόσεις του λαού. Στους αγώνες για βελτίωση της ζωής του λαού, για εθνική ανεξαρτησία, για δημοκρατία και κοινωνική πρόοδο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην εγχώρια ολιγαρχία, οι κομμουνιστές βρέθηκαν, βρίσκονται και θα βρίσκονται μαζί με τους εργαζόμενους και τους ανέργους ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές ή μη αντιλήψεις τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εθνικής αντίστασης όπου ο λαϊκός κλήρος συμμετείχε μαζικά στον αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Η ιστορική εμπειρία του ελληνικού λαού, αλλά και άλλων λαών, αποδεικνύει ότι η διαπλοκή κράτους και εκκλησίας αποφέρει οφέλη και για τις δύο πλευρές. Το αστικό κράτος αξιοποιεί την επιρροή και τους μηχανισμούς της εκκλησίας για να διαιωνίζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία του και να καλλιεργεί τη συναίνεση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη, η ηγεσία της εκκλησίας αξιοποιεί τη διαπλοκή για να συμμετέχει και να απολαμβάνει το δικό της μερίδιο στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν επανειλημμένα απορρίψει το αίτημα του διαχωρισμού εκκλησίας - κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο κόμματα αρνήθηκαν ακόμη και να συζητήσουν την πρόταση του ΚΚΕ κατά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, το οποίο πρότεινε να καταργηθεί το άρθρο 3 και να αναθεωρηθούν τα υπόλοιπα σχετικά. Οποιες ρυθμίσεις υπήρξαν κατά το παρελθόν (π.χ. εισαγωγή και του πολιτικού γάμου ως ισόκυρου με το θρησκευτικό, μη αναγραφή του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες) είχαν απολύτως αποσπασματικό χαρακτήρα, δεν εντάσσονταν σε μια γενικότερη πολιτική διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος, υπηρετούσαν συχνά άλλες σκοπιμότητες. Με βάση όλα τα παραπάνω, το ΚΚΕ προτείνει με την παρούσα πρόταση νόμου ένα ενιαίο σύνολο μέτρων που θα προωθήσουν το διαχωρισμό. Σημαντική ήταν η συμβολή των επεξεργασιών της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τις οποίες το ΚΚΕ αξιοποίησε. 2. Η παρούσα πρόταση νόμου δεν περιλαμβάνει βέβαια ζητήματα που άπτονται του Συντάγματος, καθώς γι' αυτό απαιτείται αναθεώρησή του. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας οφείλει να προσαρμοστεί στην ανάγκη αυτή και να απαλείψει ή να τροποποιήσει τις σχετικές διατάξεις και αναφορές. Ετσι, πρέπει να καταργηθούν: α. Η εισαγωγική αναφορά του Συντάγματος «στο όνομα της Αγίας Τριάδας». β. Το άρθρο 3 που ορίζει ότι κρατούσα θρησκεία είναι η ορθόδοξη. γ. Το άρθρο 14 παρ. 3α που επιτρέπει την κατάσχεση εντύπου με εισαγγελική εντολή για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας. δ. Το άρθρο 16 παρ. 2 που αναγορεύει σε σκοπό της εκπαίδευσης την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης. ε. Το άρθρο 18 παρ. 8 που ορίζει ότι δεν μπορούν να απαλλοτριωθούν αγροτικές εκτάσεις και περιουσία ορισμένων μονών και πατριαρχείων. στ. Να τροποποιηθεί το άρθρο 33 παρ. 2 που ορίζει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ορκίζεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας. ζ. Το ίδιο πρέπει να τροποποιηθεί το άρθρο 59 περί ορκωμοσίας βουλευτών, έτσι ώστε οι βουλευτές να επικαλούνται τη συνείδησή τους χωρίς θρησκευτικό όρκο. η. Είναι αναγκαία η αναθεώρηση του άρθρου 13 του Συντάγματος, έτσι ώστε να κατοχυρώνει πλήρως την ελευθερία συνείδησης, δηλαδή το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε οποιαδήποτε θρησκεία ή να είναι άθεος. Το κράτος δεν αναμειγνύεται στα ζητήματα αυτά, που είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση, αλλά φροντίζει μόνο την τήρηση των νόμων. Με την παρούσα πρόταση νόμου ωστόσο, αναμένοντας τη συνταγματική αναθεώρηση, αντιμετωπίζονται κατά βάση πολλά σημαντικά ζητήματα που αφορούν το διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. 3. Είναι προφανές ότι το μέγιστο ακανθώδες θέμα είναι εκείνο της εκκλησιαστικής περιουσίας για το οποίο βέβαια απαιτείται μια καλύτερη ουσιαστική, νομική και πολιτική, προετοιμασία. Σε κάθε περίπτωση το ΚΚΕ θεωρεί σημαντικό να εξασφαλιστεί η μισθοδοσία καθώς και συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης των κληρικών, ιδιαίτερα των κατώτερων βαθμίδων, του λεγόμενου δηλαδή λαϊκού κλήρου. Αυτό, προοπτικά μπορεί να γίνει και με ευθύνη της ίδιας της εκκλησίας με την προϋπόθεση βέβαια ότι η τελευταία θα έχει τα αναγκαία προς τούτο οικονομικά μέσα». Αιτιολογική Εκθεση επί των Αρθρων «Το άρθρο 1 της πρότασης έχει έντονα διακηρυκτικό χαρακτήρα, κατοχυρώνοντας το απαραβίαστο της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 παρ. 1 Σ). Διευκρινίζει ποιες είναι οι επί μέρους πτυχές της θρησκευτικής ελευθερίας. Μεταξύ αυτών, αναγνωρίζεται και η ελευθερία του να μην πιστεύει κάποιος σε οποιαδήποτε θρησκεία και να εκδηλώνει αυτή του την πεποίθηση. Σε μια δεύτερη παράγραφο, το ίδιο άρθρο επιχειρεί να προσδιορίσει την υποχρέωση του κράτους, αφ' ενός μεν να σέβεται όλες τις θρησκευτικές κοινότητες και τους λειτουργούς τους και αφ' ετέρου να εξασφαλίζει την απαγόρευση κάθε είδους διακρίσεων σε βάρος των πολιτών, με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ιδιαίτερη σημασία έχει η υποχρέωση του κράτους για εξασφάλιση της απόλαυσης και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθένα (Πρόκειται για διατύπωση που απουσιάζει από τη σχετική απαρίθμηση του Συντάγματος). Θρησκευτικά νομικά πρόσωπα Με το άρθρο 2 της πρότασης προβλέπεται ως θεσμικό πρότυπο για την οργάνωση και λειτουργία όλων ανεξαίρετα των αυτοτελών θρησκευτικών κοινοτήτων - δηλαδή, όσων αντιστοιχούν σε ξεχωριστά θρησκεύματα - η "θρησκευτική ένωση", ως ιδιότυπο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.Προτείνεται, δηλαδή, για πρώτη φορά η θεσμοθέτηση ενός "θρησκευτικού νομικού προσώπου" ως μοναδικού φορέα της συλλογικής θρησκευτικής δράσης, με ταυτόχρονη αναγνώριση στα μέλη του της ελευθερίας να καθορίζουν κατά το δοκούν τα οργανωτικά τους ζητήματα. Για την απόκτηση της νομικής προσωπικότητας από τη θρησκευτική ένωση δεν απαιτείται προηγούμενη άδεια (η οποία, ακόμη και αν η χορήγησή της περιβαλλόταν από δικαστικές εγγυήσεις, θα αντέκειτο πιθανότατα στις εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας) αλλά απλή εγγραφή σε ενιαίο δημόσιο βιβλίο που θα τηρείται για ολόκληρη τη χώρα στο Εφετείο Αθηνών, ύστερα από αίτηση είκοσι (20) τουλάχιστον ενδιαφερομένων. Η αίτηση εκδικάζεται κατά την εκούσια διαδικασία και, για να αποτραπούν πιθανές απόπειρες παραπλάνησης από επιτήδειους, προβλέπεται υποχρεωτική κοινοποίησή της στον Εισαγγελέα Εφετών, ο οποίος παρίσταται κατά τη συζήτηση. Για τη διάγνωση του θρησκευτικού χαρακτήρα και της αυτοτέλειας της ένωσης αναφέρονται ως ενδεικτικά κριτήρια η διάρκεια και η ύπαρξη συγκροτημένου θρησκευτικού δόγματος προσιτού σε κάθε ενδιαφερόμενο. Για την προστασία των πιστών αλλά και κάθε ενδιαφερόμενου γενικότερα, προβλέπεται ότι το καταστατικό της ένωσης κατατίθεται υποχρεωτικά στη Γραμματεία του Εφετείου Αθηνών, είναι προσιτό στον καθένα, και ότι καμιά διάταξή του δεν μπορεί να τροποποιηθεί ή να καταργηθεί με απόφαση της ένωσης που δεν περιβάλλεται τον τύπο της δημοσιότητας. Τέλος, σε ξεχωριστή παράγραφο ρυθμίζεται κατ' ανάλογο τρόπο και η διαγραφή των θρησκευτικών ενώσεων από το οικείο βιβλίο, η οποία δεν έχει ως συνέπεια την απαγόρευση της δράσης τους, αλλά μόνον την απώλεια της νομικής τους προσωπικότητας. Για την εφαρμογή των βασικών ρυθμίσεων του άρθρου, εξουσιοδοτείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκδώσει κανονιστικό διάταγμα, ύστερα από πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης. Το άρθρο 3 επαναλαμβάνει κατ' ουσία τις ισχύουσες και σήμερα φορολογικές απαλλαγές των θρησκευτικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβάνοντας πλέον ρητά και τα εισοδήματα που αυτές πραγματοποιούν κατά την επιδίωξη των θρησκευτικών σκοπών τους. Από την απαλλαγή εξαιρούνται τα εισοδήματα που πραγματοποιούν οι θρησκευτικές ενώσεις από εμπορικές δραστηριότητες, από χρεόγραφα και από την εκμετάλλευση ακινήτων. Με την τελευταία αυτή ρύθμιση αντιμετωπίζεται με τρόπο σύμφωνο προς την αρχή της ισότητας ένα δυσεπίλυτο ζήτημα, η εκκρεμότητα του οποίου έχει ως γνωστόν προκαλέσει σοβαρές τριβές στο παρελθόν. Ενόψει της σημασίας των χορηγούμενων απαλλαγών, σε ξεχωριστή παράγραφο ορίζεται ότι θρησκευτικές ενώσεις δημοσιεύουν κάθε χρόνο τον ισολογισμό τους, μαζί με έκθεση (σε περίληψη) που συντάσσει, για την ειλικρίνεια και αρτιότητα του τελευταίου, ορκωτός ελεγκτής. Για τον καθορισμό ειδικού λογιστικού προτύπου των θρησκευτικών ενώσεων και τη ρύθμιση των λεπτομερειών για την εφαρμογή του άρθρου, εξουσιοδοτείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκδώσει κανονιστικό διάταγμα, ύστερα από πρόταση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών. Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου Με το άρθρο 4, η Εκκλησία της Ελλάδος και τα εξαρτώμενα από αυτήν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ενορίες, κ.ά.) μετατρέπονται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Μέχρις ότου εγγραφεί στο ειδικό δημόσιο βιβλίο του Εφετείου Αθηνών και υπαχθεί στο προβλεπόμενο ενιαίο καθεστώς των θρησκευτικών ενώσεων των άρθρων 2 και 3, προβλέπεται ότι η οργάνωσή της θα εξακολουθήσει να διέπεται από τις ρυθμίσεις που ήταν σε ισχύ κατά την έναρξη της ισχύος του ψηφισθησομένου νόμου, με εξαίρεση εκείνες που αναγνωρίζουν αρμοδιότητα σε όργανα της ελληνικής Πολιτείας και οι οποίες καταργούνται. Οι ρυθμίσεις αυτές, όπως ορίζεται, θα επέχουν θέση καταστατικού και θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται για την εσωτερική λειτουργία της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και των κάθε είδους Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου που εξαρτώνται από αυτήν. Η παράγραφος 2 του άρθρου 4 ορίζει ότι τα αυτά επίσης ισχύουν για την Εκκλησία της Κρήτης, τις Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και τις ισραηλιτικές κοινότητες, που μετατρέπονται επίσης σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Με την παράγραφο 3 αντιμετωπίζεται το αναχρονιστικό καθεστώς που διέπει τις σχέσεις κράτους και μουσουλμανικής μειονότητας. Παύουν οι μουφτήδες να ασκούν δικαιοδοτικές αρμοδιότητες και οι μουσουλμάνοι απευθύνονται για τις οικογενειακές διαφορές τους μόνο στην τακτική Δικαιοσύνη. Οι μουσουλμάνοι θα επιλέγουν οι ίδιοι τον μουφτή τους, ο οποίος δεν έχει, πλέον, λόγο να είναι δημόσιος υπάλληλος και πολύ περισσότερο δεν έχει λόγο η μουφτεία να παραμένει δημόσια υπηρεσία. Τέλος, η παράγραφος 4 ορίζει ότι η εγγραφή της Εκκλησίας της Ελλάδος και των λοιπών ΝΠΔΔ του άρθρου αυτού στο ειδικό δημόσιο βιβλίο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου, καθώς και η εν γένει υπαγωγή τους στο καθεστώς των θρησκευτικών ενώσεων του ίδιου άρθρου, θα γίνει με πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου μέσα σε εύλογο χρόνο και πάντως, το αργότερο, έως την 31η Δεκεμβρίου 2010. Το άρθρο 5 της πρότασης νόμου είναι αφιερωμένο στο ζήτημα της ανέγερσης ναών και κάθε είδους χώρων λατρείας όλων των θρησκειών και δογμάτων, με κατάργηση των σχετικών ρυθμίσεων της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 - οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - καθώς και του Γραφείου Ναοδομίας. Αντί των απαρχαιωμένων - και κραυγαλέα αντισυνταγματικών - ρυθμίσεων αυτών - οι οποίες, υπενθυμίζεται, εμπλέκουν τον επιχώριο ορθόδοξο μητροπολίτη στην ανέγερση ναού κάθε δόγματος - οι προτεινόμενες ορίζουν ότι την άδεια οικοδομής (καθώς και την αναθεώρησή της) εκδίδει η αρμόδια πολεοδομία, ύστερα από γνώμη της ΕΠΑΕ και, προκειμένου περί θρησκευτικών μνημείων, του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων. Ισχύουν κατ' αρχάς οι γενικές πολεοδομικές διατάξεις και οι τυχόν ειδικές της εκάστοτε περιοχής και εφαρμόζονται οι διατάξεις του κτιριοδομικού κανονισμού που αφορούν κτίρια της κατηγορίας συνάθροισης κοινού. Μάθημα θρησκευτικών Με το άρθρο 6 προβλέπεται η μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών, από ομολογιακό σε θρησκειολογικό. Και τούτο γίνεται, α) μέσω της αλλαγής των σκοπών της εκπαίδευσης στις αντίστοιχες βαθμίδες, β) μέσω της παροχής εξουσιοδότησης για τον επανακαθορισμό της ύλης του αναλυτικού προγράμματος, έτσι ώστε το μάθημα των θρησκευτικών να συμπεριλάβει την εισαγωγή στην ιστορία, την κοινωνιολογία και τη δογματική όλων των θρησκειών και γ) μέσω της μετονομασίας του μαθήματος των θρησκευτικών σε "θρησκειολογία". Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα, αφού το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών προσδιορίζεται ενόψει της συνταγματικής κατοχύρωσης της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 Σ.). Στο άρθρο 7 της πρότασης επέρχεται μια σημαντική αλλαγή στη λεγόμενη εκκλησιαστική εκπαίδευση. Η λεγόμενη εκκλησιαστική εκπαίδευση δεν πρέπει να ανήκει στη δομή και λειτουργία της εκπαίδευσης, όπως αυτή καθορίζεται από τον νόμο (βλ. ν. 1566/1985), με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Προβλέπεται, επομένως, τα υπάρχοντα εκκλησιαστικά ιδρύματα να περιέλθουν, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, στην ευθύνη, την εποπτεία και την οικονομική στήριξη της εκκλησίας και να πάψουν να εντάσσονται στη δομή και τη λειτουργία της εκπαίδευσης. Φυσικά υπάρχει μέριμνα για τους φοιτούντες στα υπάρχοντα σήμερα εκκλησιαστικά ιδρύματα, εφόσον δεν επιλέξουν να παραμείνουν σ' αυτά με τη νέα τους μορφή, να μπορούν να μετεγγραφούν σε δημόσιους εκπαιδευτικούς φορείς. Μέριμνα υπάρχει ακόμη και για το προσωπικό των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, που δεν επιλέξει να μείνει σ' αυτά με τη νέα τους μορφή, να τοποθετείται σε ειδικά συνιστώμενες προσωπικές οργανικές θέσεις του υπουργείου Παιδείας. Θρησκευτικός όρκος Με το άρθρο 8, καταργείται ο θρησκευτικός όρκος, με τροποποίηση των σχετικών διατάξεων του Κ.Πολ.Δ. (άρθρο 408), του Κ.Ποιν. Δ. (άρθρα 218, 194, 236 και 398), του ν. 1558/1985 "Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα" (όρκος μελών του υπουργικού συμβουλίου), του υπαλληλικού κώδικα (ν. 2683/1999) και του Γενικού Κανονισμού Υπηρεσίας στον Στρατό (π.δ. 130/1984). Διατηρείται προσωρινά ο θεσμός του όρκου, με περιεχόμενο ωστόσο βεβαίωσης του ορκιζομένου στην τιμή και τη συνείδησή του. Τέλος, σε ξεχωριστή παράγραφο ορίζεται ότι σε ορκωμοσίες που πραγματοποιούνται σε δημόσιες αρχές και υπηρεσίες δεν συμμετέχουν θρησκευτικοί λειτουργοί. Οικογενειακό δίκαιο To άρθρο 9 της πρότασης τερματίζει μιαν εκκρεμότητα που χρονολογείται από τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, το 1982: Θεσμοθετεί ως μόνο έγκυρο τρόπο τέλεσης του γάμου τον πολιτικό (ενώπιον του αρμόδιου δημάρχου ή προέδρου κοινότητας), τροποποιώντας προς τούτο τα άρθρα 1367, 1368 και 1369 ΑΚ, και καταργώντας το άρθρο 1371 ΑΚ. Οσοι το επιθυμούν, σε οποιοδήποτε θρήσκευμα και αν ανήκουν, θα έχουν το δικαίωμα να τελέσουν και θρησκευτικό γάμο, όπως και σήμερα. Στην καθιέρωση του πολιτικού γάμου ως υποχρεωτικού προσαρμόζονται με το άρθρο 10 οι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας για τις ληξιαρχικές πράξεις. Περαιτέρω, με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις, καθιερώνεται ως μοναδικός τύπος ονοματοδοσίας η από κοινού δήλωση των γονέων του παιδιού στον ληξίαρχο. Βεβαίως, δεν περιορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο το δικαίωμα των τελευταίων να τελούν και βάπτιση, εάν το επιθυμούν, σύμφωνα με τους κανόνες της θρησκείας ή του δόγματός τους. Με το άρθρο 11, καταργούνται μια σειρά ειδικών ρυθμίσεων του Εισ. Ν.Α.Κ. και του Κ.Πολ.Δ. για τους κληρικούς και αρχιερείς, οι οποίες, μετά τον προτεινόμενο χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, δεν δικαιολογούνται, ως αντικείμενες προς την αρχή της ισότητας. Αναγραφή θρησκεύματος - σύμβολα Το άρθρο 12 απαγορεύει την αναγραφή του θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα, τίτλους σπουδών ή βεβαιώσεις δημόσιας αρχής. Θεωρούμε ότι βεβαιώσεις που εκδίδουν σήμερα τα ληξιαρχεία για παράδειγμα, ύστερα από αίτηση των ενδιαφερομένων, για νόμιμη χρήση (όπως π.χ. για υπαγωγή στο καθεστώς του αντιρρησία συνείδησης, ή για είσοδο σε ΑΕΙ με ποσοστώσεις), μπορεί να αντικατασταθούν με άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Με το άρθρο 13, στο πλαίσιο των διακριτών ρόλων εκκλησίας και κράτους, ενόψει της συνταγματικής κατοχύρωσης της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 Σ.), αλλά και των πτυχών της έννοιας της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως αυτές καθορίζονται στο άρθρο 1 της παρούσας πρότασης, προτείνεται η απαγόρευση της ανάρτησης θρησκευτικών συμβόλων στις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς επίσης και της υποχρεωτικής προσευχής, αλλά και του υποχρεωτικού εκκλησιασμού. Θεωρούμε ότι το θρησκευτικό συναίσθημα κάθε ανθρώπου είναι ένα προσωπικό του θέμα, που θα πρέπει να το εκδηλώνει ατομικά και με όποιον τρόπο και όποτε το επιθυμεί και δε θα πρέπει να εξαναγκάζεται κάποιος να εκφράσει το θρησκευτικό του συναίσθημα. Πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να εξαναγκάζεται ή να πιέζεται κανείς να προσευχηθεί ή να εκκλησιασθεί, όταν αρνείται να έχει θρησκευτικές πεποιθήσεις ή να πιστεύει σε οποιαδήποτε θρησκεία. Προσηλυτισμός Ενόψει της κατάργησης των απαρχαιωμένων διατάξεων της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 για τον προσηλυτισμό (βλ. άρθρο 21), το άρθρο 14 της πρότασης επαναπροσδιορίζει την αντικειμενική υπόσταση της αξιόποινης αυτής πράξης, απειλώντας τους υπαίτιους με την ποινή του προστίμου (αν ο προσηλυτισμός επιχειρείται σε βάρος ενηλίκου) ή της φυλάκισης έξι (6) μηνών (αν επιχειρείται σε βάρος ανηλίκων). Το αδίκημα του προσηλυτισμού θα έπρεπε υπό τις σημερινές συνθήκες να είχε απλώς καταργηθεί, μια και θα ήταν ορθότερο η κάθε θρησκεία να μεριμνά με τα δικά της μέσα για την προστασία των πιστών της που γίνονται αντικείμενο αθέμιτων πιέσεων από οπαδούς άλλων θρησκειών. Παρά ταύτα, προκρίθηκε η προσωρινή διατήρηση του εγκλήματος του προσηλυτισμού με τη νέα διατύπωση, ενόψει της συνταγματικής απαγόρευσής του (άρθρο 13 παρ. 2β΄ Σ.) και της γνωστής νομολογίας ότι δεν είναι επιτρεπτή η κατάργηση εκτελεστικού νόμου του Συντάγματος, χωρίς ταυτόχρονα να προτείνεται νέα ρύθμιση. Κοιμητήρια - αποτεφρωτήρια To άρθρο 15της πρότασης επιβάλλει στους οικείους ΟΤΑ την υποχρέωση να διαμορφώσουν στα κοιμητήρια που τους ανήκουν διακεκριμένο χώρο πένθους και περισυλλογής, για τον αποχαιρετισμό των νεκρών προτού ενταφιασθούν, σε περίπτωση που αυτοί είχαν εκφράσει την επιθυμία να αποφύγουν τη θρησκευτική κηδεία. Διευκολύνεται, κατ' αυτόν τον τρόπο, η πολιτική κηδεία. Οσον αφορά το περιεχόμενο της πολιτικής κηδείας, ορθότερο είναι ο καθορισμός του να αφεθεί στην ελεύθερη βούληση των αποδημούντων και των οικείων τους. Με το άρθρο 16 παρέχεται εξουσιοδότηση για τη ρύθμιση με κανονιστικό διάταγμα των όρων και των προϋποθέσεων για την ίδρυση και λειτουργία αποτεφρωτηρίων αποκλειστικά από Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την καύση των νεκρών (παράγρ. 2). Και τούτο, υπό τον όρο ότι υπήρχε γι' αυτό δήλωση του αποδημήσαντος, ή δήλωση των πλησιέστερων συγγενών του ότι ο νεκρός - όσο ζούσε - δεν είχε εκφράσει ρητά σχετική αντίρρηση. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ συγγενών του ίδιου βαθμού, ορίζεται ότι αποφαίνεται ο εισαγγελέας (παράγρ. 1). Μισθοδοσία - ασφάλιση κληρικών Στο άρθρο 17 της πρότασης, αντιμετωπίζεται το ειδικότερο ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών. Το ζήτημα τόσο της εκκλησιαστικής περιουσίας, όσο και το ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών όλων των θρησκειών και δογμάτων, ενόψει της μετατροπής του θεσμικού πλαισίου των εκκλησιών (μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου), είναι ένα σύνθετο θέμα, που χρειάζεται περαιτέρω μελέτη. Ωστόσο, μέχρι να υπάρξει οριστική και συνολική ρύθμιση, πρέπει, για τους κληρικούς της επικρατούσας θρησκείας, να εξασφαλιστεί η διατήρηση των μισθολογικών τους δικαιωμάτων, ώστε να μη βρεθούν σε δυσμενή θέση, λόγω της προτεινόμενης μεταβολής του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις εκκλησίες (μετατροπή τους σε ΝΠΙΔ). Γι' αυτό, στο άρθρο 17 προτείνεται η παράταση του ισχύοντος καθεστώτος μισθοδοσίας των κληρικών της επικρατούσας θρησκείας με δαπάνες του κράτους, με μέριμνα όμως της εκκλησίας. Ανάλογη ρύθμιση προτείνεται και για το καθεστώς μισθοδοσίας των μουφτήδων. Στο άρθρο 18 ρυθμίζεται το συναφές ζήτημα της ασφάλισης των κληρικών της επικρατούσας θρησκείας. Σύμφωνα και με τα όσα αναπτύξαμε αμέσως πιο πάνω για το θέμα της μισθοδοσίας τους, ότι θα πρέπει να διατηρηθεί το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς που ισχύει και σήμερα για τους κληρικούς της επικρατούσας θρησκείας, γιατί αλλιώς θα βρεθούν σε δυσμενή θέση, λόγω της μεταβολής του νομικού καθεστώτος των εκκλησιών (μετατροπή τους σε ΝΠΙΔ). Εξάλλου, ανάλογες ρυθμίσεις διατήρησης του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού καθεστώτος υπήρξε και κατά το παρελθόν για το προσωπικό και άλλων ΝΠΔΔ που μετατράπηκαν σε ΝΠΙΔ, όπως, π.χ., του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ν.3082/2002, άρθρ. 6), ή του Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης (ΟΥΘ) και του Οργανισμού Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΟΑΘ) (ν. 2592/1998). Αλλες ρυθμίσεις Με το άρθρο 19, το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων μετονομάζεται σε υπουργείο Παιδείας, ενώ καταργούνται η Γενική Γραμματεία και η Γενική Διεύθυνση Θρησκευμάτων. Το προσωπικό των τελευταίων, όπως προβλέπεται, τοποθετείται σε ειδικώς συνιστώμενες προσωπικές οργανικές θέσεις του υπουργείου Παιδείας, του ίδιου βαθμού. Με το άρθρο 20 της πρότασης καταργούνται οι οργανικές θέσεις ιερέων - και οι αντίστοιχες υπηρεσιακές μονάδες - στις Ενοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας και τα σωφρονιστήρια, και λαμβάνεται ειδική μέριμνα για την απορρόφηση σε άλλες υπηρεσίες των υπηρετούντων σήμερα σε αυτές. Ταυτόχρονα, προβλέπεται ότι, για τους υπηρετούντες στο στράτευμα και την Ελληνική Αστυνομία, καθώς και για τους κρατουμένους στις φυλακές της χώρας, οι οικείοι διοικητές οφείλουν να διασφαλίζουν δυνατότητα ατομικού εκκλησιασμού, κατόπιν αιτήματος των ενδιαφερομένων και, σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας μετακίνησης των τελευταίων, να μεριμνούν για την προσέλευση στις μονάδες και τα κρατητήρια θρησκευτικών λειτουργών όλων των θρησκειών και δογμάτων, προκειμένου να παράσχουν υπηρεσίες σε ατομικό επίπεδο, υπό συνθήκες πλήρους διακριτικότητας. Για την εφαρμογή αυτών των ρυθμίσεων, παρέχονται σχετικές εξουσιοδοτήσεις. Το άρθρο 21 απαριθμεί τις καταργούμενες ή τροποποιούμενες διατάξεις, των α.ν. 1363/1938, 1369/1938, του β.δ. 20.5/2.6.1939, καθώς και των άρθρων 196, 198, 199 και 175-2 ΠΚ. Με το ίδιο άρθρο καταργούνται ο ν. 590/1977 "περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος", όπως ισχύει σήμερα, ο ν. 5383/1932 "περί των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας", όπως ισχύει σήμερα, ο ν. 4149/1961 "περί καταστατικού Νόμου της εν Κρήτη Ορθοδόξου Εκκλησίας και άλλων τινών διατάξεων", όπως ισχύει σήμερα, ο ν. 476/76 "περί Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως", όπως ισχύει σήμερα, και το ν.δ. 90/1973 "περί του Θρησκευτικού Σώματος των Ενόπλων Δυνάμεων", όπως ισχύει σήμερα, το άρθρο 4 του ν. 147/1914 "περί της εν ταις προσαρτωμέναις χώραις εφαρμοστέας νομοθεσίας και της δικαστικής αυτών οργανώσεως", ο ν. 1920/1991 περί κυρώσεως της από 24ης Δεκεμβρίου 1990 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου "περί Μουσουλμάνων Θρησκευτικών Λειτουργών", καθώς και ο ν. 2456/1920 "περί ισραηλιτικών κοινοτήτων" και ο α.ν. 367/1945 "περί ανασυγκροτήσεως ισραηλιτικών κοινοτήτων", όπως ισχύουν σήμερα. Τέλος, το άρθρο 22 ορίζει ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις αρχίζουν να ισχύουν με τη δημοσίευση του σχετικού νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός αν άλλως ορίζεται στις επιμέρους διατάξεις του».

http://www.kke.gr/dhmokratika_dikaiomata/diaxorismos_ekklhsias_kai_kratoys_-_protash_nomoy_toy_kke

Κατερίνα Γώγου: «…σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος…»

Στις 3 Οκτωβρίου 1993, αυτοκτόνησε η Κατερίνα Γώγου, ηθοποιός και συγγραφέας. 

Αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. 

Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. 

Με τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της, αλλά την τελευταία στιγμή έστρεψε την πλάτη στη ζωή.  Τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου εξέπεμπαν τη διαμαρτυρία και την αγανάκτησή της για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού μηχανισμού να καταστρέφει τον άνθρωπο και τη ζωή. Το ποιητικό έργο της «συναντιέται» με το σήμερα, με το «μαύρο», την κραυγή αγωνίας, τις σημερινές ανάγκες και οραματίζεται το μέλλον.

Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινοί. Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο «συνομίλησε».

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/gwgou-katerina-san-shmera/