Translate

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Πέθανε ο θρυλικός «Lemmy» των «Motörhead»






Πηγή: ΑΡ

Ο επικεφαλής του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος «Motörhead», Ίαν «Λέμι» Κίλμιστερ, πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών, ανακοίνωσε χθες το συγκρότημα. Ο ρόκερ, τραγουδιστής και μπασίστας του συγκροτήματος, είχε διαγνωστεί με καρκίνο το Σάββατο.

«Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε το συγκλονισμό και τη λύπη μας», ανέφεραν οι «Motörhead» σε ανάρτησή τους στο Fabebook για το θάνατό του. «Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά για τώρα, παρακαλούμε, παίξτε "Motörhead" δυνατά, παίξτε "Hawkind" δυνατά, παίξτε τη μουσική του Λέμι ΔΥΝΑΤΑ. Πιείτε ένα ή δύο ποτά».

Εμβληματική φυσιογνωμία, ο τραγουδιστής, που ζούσε στο Λος Άντζελες,θεωρείτο ένας από τους πρωτοπόρους της χέβι μέταλ, αν και έλεγε πάντα ότι οι "Motörhead" ήταν ένα ροκ εν ρολ συγκρότημα. Στη σκηνή είχε το μικρόφωνο τοποθετημένο πάνω από το κεφάλι του ώστε να τραγουδά κοιτώντας προς τα πάνω.

Ο «Λέμι» Κίλμιστερ γεννήθηκε στο Στόουκ - ον - Τρεντ, στην Κεντρική Αγγλία, και μεγάλωσε στο νησί Άνγκολζι, βορειοανατολικά της Ουαλίας.

Ήταν φαν του μυθικού Αμερικανού κιθαρίστα Τζίμι Χέντριξ. Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αφού είδε τους «Beatles» ζωντανά και εντάχθηκε στους «The Sundowners». Στα 17 του χρόνια, μετακόμισε στο Στόκπορτ μαζί με την κοπέλα του, Κάθι, με την οποία έκανε ένα γιο. Εκεί έγινε μέλος των «Rainmakers», των «The Motown Sect» και το 1965 εντάχθηκε στους «The Rockin' Vickers» με τους οποίους κυκλοφόρησε τα σινγκλ «Zing! Went the Strings of My Heart», «It's Alright» και «Dandy» μέσα σε ένα χρόνο μέσω της δισκογραφικής εταιρείας CBS.

Το 1967 μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του σχήματος του Τζίμι Χέντριξ. Το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο «Escalator» με τους «Sam Gopal». Στη συνέχεια, έγινε μέλος των «Opal Butterfly» οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα.

Το 1972, έγινε μέλος του space rock συγκροτήματος «Hawkwind», μαζί με το ντράμερ Σάιμον Κινγκ. Κατά τη διάρκεια μιας αμερικανικής περιοδείας, ο «Lemmy» συνελήφθη για κατοχή αμφεταμίνης όταν περνούσαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Καναδά και οι «Hawkwind» τον απέλυσαν, αντικαθιστώντας τον με τον μπασίστα των «Pink Fairies», Πολ Ράντολφ.

Ο «Lemmy» συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Λάρι Γουόλις των «Pink Fairies», σχηματίζοντας τους «Motörhead», με την ονομασία του συγκροτήματος να προέρχεται από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε όταν ήταν μέλος των «Hawkwind». Αρχικός σκοπός του ήταν να ονομάσει το συγκρότημα «Bastards», αλλά άλλαξε γνώμη μετά από προτροπή του μάνατζερ του. Με τον ντράμερ Λούκας Φοξ να συμπληρώνει τη σύνθεσή τους, οι «Motörhead» ξεκίνησαν πρόβες, αλλά σύντομα τη θέση του κιθαρίστα και του ντράμερ κάλυψαν οι Έντι «Fast» Κλαρκ και Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, αντίστοιχα.

Η συγκεκριμένη σύνθεση γνώρισε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε το συγκρότημα ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του «Νέου Κύματος», του βρετανικού χέβι μέταλ. Το 1981 ανέβηκαν στην κορυφή των charts της πατρίδας τους με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «No Sleep 'till Hammersmith», ενώ μεγάλη ήταν η επιτυχία των «Overkill», «Bomber», «Ace of Spades» και «Iron Fist». Μετά από αλλαγές στη σύνθεση και προβλήματα με το μάνατζμεντ τους καθ' όλη τη δεκαετία του '80, η σύνθεση του συγκροτήματος σταθεροποιήθηκε από το 1995 και έπειτα με τον Μίκι Ντι στα τύμπανα και τον Φιλ Κάμπελ στην κιθάρα.

Πριν από ένα μήνα πέθανε και ο Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, σε ηλικία 61 ετών.

http://www.902.gr/eidisi/moysiki/84157/pethane-o-thrylikos-lemmy-ton-motorhead

«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»






«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»



Πρεμιέρα, στις 2 Γενάρη 2016, για το έργο «Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα που ανεβαίνει στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα, τηλέφωνο: 21 0922 9579), με την Βέρα Κρούσκα, σε σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου. Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Χριστίνας Κωστέα. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Παίζουν επίσης: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου. Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς.

Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της «Χ». Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφιών της, των άλλων συγγενών της σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά.

«Πίστεψα» -σημειώνει η Δήμητρα Πέτρουλα- «πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ' αδέρφια μου. Τη ζωή τους τη χαρίσανε όπου εκείνοι πιστεύανε πως έπρεπε. Αδιαφιλονίκητο δικαίωμά τους. Σε μένα όμως, είτε το 'θελα είτε όχι, αφήσανε το σκοτωμό τους. Έτσι αποφάσισα να γράψω ρωτώντας κι όλους όσοι δεχτήκανε και δέχονται την ίδια με μένα κληρονομιά, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην πατρίδα μου είτε στη Χιλή είτε στη Νικαράγουα είτε στο Λίβανο είτε στην Αφρική ή όπου αλλού. Τι θα την κάνουμε αυτή μας τη βαριά κληρονομιά; Μέτρο να μετράμε το μίσος, αίμα να ποτίζουμε την εκδίκηση ή μαχητή ακούραστο και φύλακα ακοίμητο της Ειρήνης;».

Εβδομήντα χρόνια μετά, το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ και αναγκαίο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (της άρνησης της λήθης), σε μια εποχή που ιδεολογικοί απόγονοι των παραπάνω επιδιώκουν μια συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, εξυμνώντας τους ως «πατριώτες».

Εβδομήντα χρόνια μετά και γίνεται τραγικά επίκαιρο, καθώς οι ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί προσπαθούν να βρουν κοινωνικά ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την εντεινόμενη κρίση και τις συνέπειές της.

Τραγικά επίκαιρο καθώς γινόμαστε μάρτυρες του δράματος των ανθρώπων που οι εμφύλιοι, οι ξένες επεμβάσεις και οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξεριζώνουν από τον τόπο τους.

Εβδομήντα χρόνια μετά και το μήνυμα της πολύπαθης γενιάς είναι χαραγμένο στο μνημείο των εκτελεσμένων, που ευλαβικά έστησε η Δήμητρα Πέτρουλα: «Διαβάτη αντί μνημόσυνο/ ιστόρισε την ερημιά/ που άφησε πίσω ο διχασμός/ σαν πέρασ' απ' τη Μάνη. / Είθε ο δικός μας σκοτωμός/ και το δικό μας αίμα/ να γίνει για τους ζωντανούς/ μήνυμα συμφιλίωσης/ και προσταγή ενότητας/ ομόνοιας και ειρήνης/ να μη ρημάξει η Ελλάδα μας/ ως ρήμαξε η Μάνη».

Παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων: Κάθε Παρασκευή - Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ, φοιτητικό - συνταξιούχοι 10 ευρώ και ελεύθερη είσοδος στους ανέργους.



902.gr

ΠΗΓΗ:
http://xristosbellos.blogspot.gr/2015/12/lab.html
KAI 902.gr